دفتر یادداشت مجازی من

درویشیان از بزرگترین نامهای ادبیات معاصر ایران بود، کم بودند نویسندگانی که قابل قیاس او باشند.
درویشیان روز خوش در زندگیش ندید؛ پیش و پس از انقلاب به زندان رفت، از آنهایی بود که در هیچ حکومتی آرامش نداشتند.
اما او نوشت، نوشت تا بماند!
قصه گوی ستمدیدگان تا ابد در قلبهای ما جاودان خواهد ماند.

علی اشرف درویشیان در آرامش ابدی.

وبلاگنویسی را سالها پیش وقتی دوازده سال سن داشتم آغاز کردم، البته نه بصورت حرفه ای! در ابتدا مطالب مختلف را از دیگر وبلاگها کپی میکردم و انتشار می دادم، رفته رفته متنهایی که زاییده ی ذهنم بود نیز به جمع مطالبم اضافه شدند. همیشه به طنزنویسی علاقه داشتم، اما چون توانایی نوشتن طنز واقعی را در خود نمیبینم اغلب از طنزنویسی خودداری می کنم. اگر نوشته ای داشته باشم که مناسب بنظر برسد در این تارنما انتشار می دهم ، در کنار آن نیز خاطرات ، تجربیات روزانه و علاقمندیهایم را با شما عزیزان به اشتراک خواهم گذاشت. 

مهرماه نود و شش.